Fijne dag verder!

Wie wil er niet een fijne dag hebben? Ik denk dat veel Nederlanders naar deze zondag hebben uitgekeken omdat ons in ieder geval qua weer een mooie lentedag is beloofd door de weervrouwen en mannen. En hoewel op dit moment de zon nog hard moet vechten om door de grijze wolken heen te breken voel ik in mijn t-shirtje zittend al dat het stukken warmer is dan de koude tijd die achter ons ligt. Heerlijk! Warmte, licht, perspectief...

Ik denk dat het twee jaar geleden is dat iemand, ik weet echt niet meer wie, me er op wees dat het heel mooi is om iedere ontmoeting af te sluiten met de wens: "fijne dag verder!" En dan niet onbewust maar welgemeend. Dat betekent fysiek de ander vriendelijk aankijken en hem of haar een nog fijne dag wensen. De redenatie is dat wat je geeft terugkomt. Maar ook: als iedereen het doet je als collectief iets kunt afdwingen. Onzin? Tja dat heeft dan weer te maken met of je ergens in gelooft of niet. Geloof wordt deels afgedwongen door de ervaring. Maar het is vooral een kwestie van iets dat je van binnen uit moet kiezen. Door er dan naar te handelen ga je het ook ervaren. En dus zie je die fijne dag ook daadwerkelijk komen. Nee, je kunt er geen mooi weer mee afdwingen. Vervelende mensen, althans de mensen die jij als lastig ervaart, blijven dezelfde mensen. En helaas gebeuren er vervelende, verdrietige en soms zelfs traumatische dingen.

Maar dwars daar doorheen kan niets of niemand jou weerhouden van het geloof dat de toekomst goed zal zijn. Die wens kan en mag er altijd zijn. Ik ben zoals ik zei dus consequent "fijne dag!" gaan zeggen vanaf een zeker moment. Eerst wat instrumenteel en nog onwennig. Overal. Bij de benzinepomp, bij de bakker, op mijn werk, na afsluiting van een telefoongesprek en ook mijn e-mails sluit ik regelmatig zo af. Steeds bewuster. Het wordt een way of life. En ik blijf me er bewust van. En vooral dat laatste leidt tot een wonderlijke en vooral mooie ervaring. Want ik merk inmiddels om me heen, en dan niet af en toe maar dagelijks, dat steeds meer mensen om me heen hetzelfde doen. Steeds vaker krijg ik van achter een balie voordat ik het zeg te horen: fijne dag! En dat is prettig. In eerste instantie dacht ik: dit is toeval. Maar dat is het natuurlijk niet...

Nu hoor ik je denken: ja hoor, geloof je het zelf? Ja ik geloof dat dit het gevolg is van mijn eigen initiatief. Dat ik dit terugkrijg komt daardoor. Of de mensen die mij een fijne dag wensen en die ik vaak voor het eerst ontmoet dat nu letterlijk doen omdat ik het doe of dat ik door mijn bewustzijn het nu vooral waarneem is niet relevant. De ervaring blijft namelijk hetzelfde. Het is prettig. En als de ander vanuit datzelfde bewustzijn hetzelfde ervaart en dat weer doorgeeft dan kan het niet anders dan dat dat iets heel moois oplevert.

Als je daarover na gaat denken dan realiseer je je hoe krachtig het is als we met zijn allen vanuit een positieve gedachte handelen. Dan is de oproep van Rutte en de sociale partners deze week om weer op te klimmen uit de crisis en te geloven in betere tijden nog niet zo gek. Dan verdwijnt de angst en durven we, misschien eerst voorzichtig, weer te besteden. Persoonlijk denk ik dat het wat naïef is om te verwachten dat dat begin augustus al merkbaar is. Maar dat terzijde. Als we in een crisis kunnen belanden door collectieve negatieve gedachten moet het andersom toch ook kunnen?

En terwijl ik dit schrijf zie ik de eerste zonnestralen door de wolken heen breken. Komt dat omdat ik vanochtend toen het nog wat grijs was hoopte en geloofde in een prachtige dag? Komt het doordat ik met deze blog de wereld een stukje mooier probeer te maken? Misschien wel. Belangrijker is dat ik deze dag als een mooie dag ervaar. Ik hoop jij ook.

Fijne dag verder!

Goede voornemens voor het jaar of...

Zo, en toen was het een half jaar later. Van een tijdens de zomer misschien door de vakantievreugde ingegeven voornemen is niets terecht gekomen. Want dit is mijn tweede blog dus. Wel grappig natuurlijk want het is begin januari, DE dag van de goede voornemens. En dat inspireert me gelijk om daar wat over te schrijven. Goede voornemens, een nieuw jaar, nieuwe kansen, tijd...

Mensen die mij wat beter kennen en/of vriend/volger zijn op Facebook/Twitter weten dat ik regelmatig zeg "tijd bestaat niet". Ik ben daar ook echt van overtuigd. Ook al kan ik het niet bewijzen of echt uitleggen. Noem het een geloof. Niet dat ik dit zelf bedacht heb natuurlijk. Google maar eens op mijn onderwerp en je vindt genoeg. Tot en met Einstein toe. Tijd is een concept dat we als mensen nodig hebben om ons leventje te kunnen bevatten. We kunnen de dingen die gebeuren "vangen" en ordenen. Dat geeft overzicht. Maar feitelijk, dat is zeg maar mijn geloof, vindt alles op hetzelfde moment plaats. Probeer het je maar eens voor te stellen, al is het maar als experiment. Het geeft hele mooie inzichten.

Maar genoeg daarover. Het enige wat ik wil zeggen hier is dat tijd voor mij om die reden minder belangrijk is geworden. Dat principe werkt bevrijdend. Als mensen zijn overleden lees je wel eens "zij/hij" is uit de tijd gegaan". En ik snap dat en vind het heel mooi gezegd. Ik geloof in leven na de dood maar dan niet letterlijk op de manier zoals wij hier nu leven. Veel mooier en niet meer achtervolgd door die eeuwige tijd. Als je wel eens aanwezig bent geweest bij het overlijden van een dierbare ben je misschien wel getuige geweest van de vredige glimlach die verschijnt op het gezicht van de persoon die gaat. Ik denk dat die zich opeens bewust wordt van het tijdloze. En dat inspireert mij tijdloos te leven. Nou ja zo tijdloos mogelijk dan. Want ik "moet" natuurlijk ook gewoon leven met de klok, heb afspraken, haast me wel eens. Etc. Maar mijn leeftijd bijvoorbeeld zegt me steeds minder. Ik druk het niet weg of ontken het niet. Ik heb simpelweg vrede met de leeftijd die ik heb. Ook als ik over pakweg anderhalf jaar 50 wordt. Dat was wel anders toen ik 30 werd (crisis!), 40 ging al beter (even slikken maar wel groot feest) en ik hoop die lijn door te zetten.

Wat me terugbrengt bij de jaarovergang die we net weer achter de rug hebben en de goede voornemens waar ik het al over had. Ik vind het eigenlijk maar een gedoe. Ik word moe van de eindeloze stroom terugblikken waar de media ons mee volstoppen in december. Zaken die al uitgebreid behandeld zijn worden nog eens herkauwd. Een uitzondering geldt voor de in memoriams: het herinneren van mensen die uit de tijd zijn gegaan haalt ze weer even terug naar hier. Of eigenlijk zijn ze nooit weg geweest. Zij weten dat inmiddels, wij kunnen dat even voelen door die herinnering op te halen. Maar naast terugblikken maken we dus goede voornemens. Er worden plannen gemaakt alsof de wereld straks totaal verandert. Het wordt nieuwjaar! Mensen kunnen er blij en hoopvol van worden. Want een nieuw begin betekent nieuwe kansen. En dat op zich is natuurlijk prachtig, niks mis mee. Maar helaas zijn er mensen die as we speak op 2 januari vast moeten stellen dat ze toch weer een sigaret hebben opgestoken, niet dat dieet hebben gevolgd, toch weer hebben geoordeeld over de ander en noem maar op. Weer een jaar wachten...

En dat is natuurlijk niet waar! Je kunt gelukkig iedere dag opnieuw beginnen. Wat zeg ik? Ieder uur, iedere minuut, iedere seconde... Tijd is in deze totaal niet relevant. Wel je motivatie. Als je een doel stelt maar je weet niet waarom ben je gedoemd te falen. Niet dat falen erg is, integendeel: je kunt er van leren! Maar een tweede of derde keer helpt het als je de motivatie achter je doel kent. Dan bereik je ook iets. Je kunt nog zo'n mooie motorzaag hebben, als je er het bos mee in gaat zonder concreet doel en motivatie helpt het je niet.

Met dat in mijn achterhoofd start ik het nieuwe jaar met veel enthousiasme. Maar dat hier jaar staat is toevallig. Omdat het begin januari is. Want iedere dag heb ik nieuwe kansen. Ik wens iedereen heel veel goede voornemens toe, iedere dag. En heel veel faal- en daarmee leermomenten. Wat een kans!