Ik heb iets met lijnen. Niet alleen heb ik mijn bedrijf dat vorig jaar is gestart “Two lines” gedoopt, ik mag ook graag dingen op rij zetten en structureren. Ook een vorm van (uit)lijnen. Maar ik heb ook iets met schrijven. Iets dat je traditioneel doet “op de lijntjes”. Zo is het me geleerd in de eerste klas van de lagere school. En zo doe ik het nog steeds. Voor zover ik überhaupt nog schrijf op papier natuurlijk. Want ik ben een groot voorstander van digitaal. Dus schrijf ik steeds minder. Ik heb ook, helaas moet ik zeggen, een vreselijk handschrift. Dat zelfs als ik mijn best doe vrijwel niet te lezen is voor anderen. Soms zelfs voor mezelf niet. Dus dat digitale is zo slecht nog niet...
Maar het gaat natuurlijk ook niet om de vorm. Het gaat om de inhoud, om datgene wat ik schrijf. Eigenlijk schrijf ik veel te weinig. En dat ga ik veranderen heb ik me voorgenomen. Met een blog. Om meerdere redenen. "Wie schrijft, leeft twee keer" heb ik wel eens ergens gelezen. Niet te verwarren met het Latijnse spreekwoord: Qui scribit, bis legit (Wie schrijft, leest twee keer). De laatste heb ik nooit zo begrepen, de eerste des te meer. Want door te schrijven word je je meer dan ooit bewust van wat zich afspeelt, in de wereld, maar vooral ook in je hoofd. En dat leidt tot verdieping. En verdieping, of bewustzijn, maakt dat je echt leeft. En niet half slapend. Maar schrijven geeft ook rust. Het zet de schaduwkant die we allemaal hebben wat meer in het licht. Het maakt dat datgene wat er is aan die schaduwkant er een beetje uitkomt. En dat is heel gezond. Want alles aan de schaduwkant moet er ook zijn, en als je daar niet bij bent dan gaat het zijn eigen leven leiden. En dat wil je niet. Ik niet in ieder geval.
En daarom ga ik “between 2 lines” maar eens wat zaken bloggen, want zo heet digitaal schrijven tegenwoordig. Ik ga mijn best doen om te verhalen vanuit mijn schaduwkant, maar om het nou ook weer niet te zwaar te maken ook gewoon vanuit mijn dagelijkse ervaringen. In het vertrouwen dat dat wat ik schrijf ook voor anderen van toegevoegde waarde is. Want dat heb ik in alle bescheidenheid in het verleden vaker gehoord. Dat ik weliswaar wat lang van stof ben, maar datgene wat ik schrijf wordt graag gelezen. En dat inspireert me nu om te gaan schrijven. Ja ik zou ook wel een boek willen schrijven, net als die andere 1 miljoen Nederlanders. En ik ben er ook wel eens mee begonnen. Eigenlijk ben ik er wel van overtuigd dat ik dat nog een keer ga doen. Maar niet nu. Later.
Maar nu is het NU. De 30e juli 2012, 3 uur ‘s nachts. Ik heb vakantie. Dus morgen lekker uitslapen.
En mijn eerste Between-two-lines Blog is een feit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten