Ik denk dat het twee jaar geleden is dat iemand, ik weet echt niet meer wie, me er op wees dat het heel mooi is om iedere ontmoeting af te sluiten met de wens: "fijne dag verder!" En dan niet onbewust maar welgemeend. Dat betekent fysiek de ander vriendelijk aankijken en hem of haar een nog fijne dag wensen. De redenatie is dat wat je geeft terugkomt. Maar ook: als iedereen het doet je als collectief iets kunt afdwingen. Onzin? Tja dat heeft dan weer te maken met of je ergens in gelooft of niet. Geloof wordt deels afgedwongen door de ervaring. Maar het is vooral een kwestie van iets dat je van binnen uit moet kiezen. Door er dan naar te handelen ga je het ook ervaren. En dus zie je die fijne dag ook daadwerkelijk komen. Nee, je kunt er geen mooi weer mee afdwingen. Vervelende mensen, althans de mensen die jij als lastig ervaart, blijven dezelfde mensen. En helaas gebeuren er vervelende, verdrietige en soms zelfs traumatische dingen.
Maar dwars daar doorheen kan niets of niemand jou weerhouden van het geloof dat de toekomst goed zal zijn. Die wens kan en mag er altijd zijn. Ik ben zoals ik zei dus consequent "fijne dag!" gaan zeggen vanaf een zeker moment. Eerst wat instrumenteel en nog onwennig. Overal. Bij de benzinepomp, bij de bakker, op mijn werk, na afsluiting van een telefoongesprek en ook mijn e-mails sluit ik regelmatig zo af. Steeds bewuster. Het wordt een way of life. En ik blijf me er bewust van. En vooral dat laatste leidt tot een wonderlijke en vooral mooie ervaring. Want ik merk inmiddels om me heen, en dan niet af en toe maar dagelijks, dat steeds meer mensen om me heen hetzelfde doen. Steeds vaker krijg ik van achter een balie voordat ik het zeg te horen: fijne dag! En dat is prettig. In eerste instantie dacht ik: dit is toeval. Maar dat is het natuurlijk niet...
Nu hoor ik je denken: ja hoor, geloof je het zelf? Ja ik geloof dat dit het gevolg is van mijn eigen initiatief. Dat ik dit terugkrijg komt daardoor. Of de mensen die mij een fijne dag wensen en die ik vaak voor het eerst ontmoet dat nu letterlijk doen omdat ik het doe of dat ik door mijn bewustzijn het nu vooral waarneem is niet relevant. De ervaring blijft namelijk hetzelfde. Het is prettig. En als de ander vanuit datzelfde bewustzijn hetzelfde ervaart en dat weer doorgeeft dan kan het niet anders dan dat dat iets heel moois oplevert.
Als je daarover na gaat denken dan realiseer je je hoe krachtig het is als we met zijn allen vanuit een positieve gedachte handelen. Dan is de oproep van Rutte en de sociale partners deze week om weer op te klimmen uit de crisis en te geloven in betere tijden nog niet zo gek. Dan verdwijnt de angst en durven we, misschien eerst voorzichtig, weer te besteden. Persoonlijk denk ik dat het wat naïef is om te verwachten dat dat begin augustus al merkbaar is. Maar dat terzijde. Als we in een crisis kunnen belanden door collectieve negatieve gedachten moet het andersom toch ook kunnen?
En terwijl ik dit schrijf zie ik de eerste zonnestralen door de wolken heen breken. Komt dat omdat ik vanochtend toen het nog wat grijs was hoopte en geloofde in een prachtige dag? Komt het doordat ik met deze blog de wereld een stukje mooier probeer te maken? Misschien wel. Belangrijker is dat ik deze dag als een mooie dag ervaar. Ik hoop jij ook.
Fijne dag verder!
